1.

 0    27 fiche    Mounde
laste ned mp3 Skriv ut spille sjekk deg selv
 
spørsmålet język polski svaret język polski
Kontrola
begynn å lære
funkcja organu polegająca wyłącznie na sprawdzaniu działalności innych jednostek, bez stałych możliwości wpływania na działalność jednostek kontrolowanych przez wydawanie im nakazów czy poleceń.
Nadzór
begynn å lære
sytuacja, w której organ nadzorujący jest wyposażony w środki oddziaływania na postępowanie organów czy jednostek nadzorowanych, nie może jednak wyręczać tych organów w ich działalności.
środki nadzoru
begynn å lære
aby organ nadzorujący mógł władczo oddziaływać na jednostki nadzorowane, przepisy muszą mu przyznawać takie uprawnienia
uprawnienia organu nadzorującego dzieli się zwykle na:
begynn å lære
1. środki oddziaływania merytorycznego 2. środki nadzoru personalnego
Środki oddziaływania merytorycznego
begynn å lære
np. uprawnienia do zawieszania lub uchylania rozstrzygnięć (uchwał, zarządzeń) jednostek nadzorowanych)
środki nadzoru personalnego
begynn å lære
(np. prawo do zawieszania w czynnościach członków kierownictwa nadzorowanej jednostki).
Koordynacja
begynn å lære
uprawnienia wykonywane przez organ w stosunku do organów czy instytucji, które nie są mu bezpośrednio organizacyjnie i służbowo podporządkowane
kierownictwo:
begynn å lære
1. najszersze uprawnienia 2. organ kierujący może używać wszelkich środków w celu oddziaływania na podstępowanie organów kierowanych 3. podstawowymi instrumentami kierowania są wytyczne
organ kierowniczy
begynn å lære
ponosi pełną odpowiedzialność za postępowanie organów lub instytucji kierowanych
Kryteriami sprawowania nadzoru, kontroli i koordynacji mogą być
begynn å lære
zgodność podjętego działania z przepisami prawa (legalność) albo (oraz) celowość, rzetelność i gospodarność.
Współdziałanie organów
begynn å lære
powiązane postępowania co najmniej dwóch niezależnych od siebie organów, przy czym jeden z nich pełni rolę organu głównego (prowadzącego główne postępowanie w sprawie), a drugi rolę organu współdziałającego.
Decentralizacja
begynn å lære
sposób organizacji aparatu administracyjnego, w którym organy niższego stopnia nie są hierarchicznie podporządkowane organom wyższego stopnia.
Hierarchiczne podporządkowanie
begynn å lære
oznacza taką zależność organu niższego od organu wyższego, w której organ wyższy ma prawo kierowania pracą organu niższego za pomocą poleceń oraz decyduje o jego obsadzie personalnej
Warunki decentralizacji:
begynn å lære
1. Wyposażenie organu niższego we własne kompetencje 2. Brak hierarchicznego podporządkowania 3. Faktyczna samodzielność organu niższego stopnia (przede wszystkim finansowa o organizacyjna <statutowa>)
Autonomia
begynn å lære
przyznanie organom zarządzającym określoną część terytorium państwa kompetencji do stanowienia przepisów prawa rangi ustawowej w szerokim zakresie spraw, bez ingerencji władz centralnych państwa.
pojęcie decentralizacji dotyczy
begynn å lære
nie tyle stanowienia prawa, ile jego wykonywania
rodzaje decentralizacji
begynn å lære
1. terytorialna 2. rzeczowa
decentralizacja terytorialna
begynn å lære
polega na wyposażeniu organów administracji zarządzających poszczególnymi jednostkami podziału terytorialnego w taki stopień samodzielności wobec organów nadrzędnych, który uzasadnia uznanie ich za organy zdecentralizowane (np. samorząd terytorialny)
rzeczowa
begynn å lære
polega na powierzeniu samodzielnym organom lub organizacjom, z reguły samorządowym, zarządzania określonymi rodzajami spraw (np. samorząd zawodowy np. lekarzy) czy powierzenie wielu zadań z dziedziny nauki Polskiej Akademii Nauk przez ustawę o PAN.
centralizacja
begynn å lære
przeciwieństwo decentralizacji; taki sposób zorganizowania aparatu administracyjnego państwa, w którym organy niższego stopnia są hierarchicznie podporządkowane organom stopnia wyższego.
w ramach administracji scentralizowanej mogą zachodzić zjawiska
begynn å lære
skupienia i rozproszenia kompetencji
Koncentracja kompetencji
begynn å lære
zjawisko skupienia kompetencji w rękach nielicznej grupy organów
Dekoncentracja kompetencji
begynn å lære
zjawisko rozproszenia kompetencji na większą liczbę organów.
Samorząd
begynn å lære
jest formą decentralizacji administracji albo administracją sprawowaną przez korporacje.
Zasadniczo samorząd dzieli się na 2 główne kategorie:
begynn å lære
1. Samorząd terytorialny (zwany czasem powszechnym lub komunalnym) 2. samorząd specjalny
samorząd specjalny
begynn å lære
1. zawodowy 2. gospodarczy 3. wyznaniowy 4. narodowościowy 5. użytkowników niektórych zakładów administracyjnych
administracja centralna
begynn å lære
cały złożony układ org-funk, który tworzą organy, urzędy i inne podmioty o różnym statusie prawnym (np. agencje rządowe, fundusze celowe), powołane do realizowania zadań administracji publicznej w ramach ich właściwości obejmującej skalę całego państwa.

Du må logge inn for å legge inn en kommentar.