→ Mikrobiologia Cz1 Bakterie → Start læring / Last ned MP3 Flashcards

spørsmålet		svaret
Bakteriologia to nauka o begynn å lære		najmniejszych najprostszych, jednokomórkowych
Mikologia to nauka o begynn å lære		grzybach mikroskopowych (drożdże i pleśnie)
Protozoologia begynn å lære		jednokomórkowe pierwotniaki
Algologia (łac)/ Fykologia (gr.) to nauka o begynn å lære		prostych organizmach wodnych
Wirusologia to nauka o begynn å lære		wirusach „nieżyjące” pasożytnicze cząstki
mikro begynn å lære		coś bardzo małego
Theodor Schwann, Matthias Jacob Schleiden oraz Rudolf Virchow begynn å lære		teoria komórkowa: cała materia ożywiona zbudowana jest z komórek i komórki mogą się rozwijać jedynie z komórek już istniejących
Edward Jenner begynn å lære		jako pierwszy przeprowadził szczepienie.
Odporność poszczepienna begynn å lære		odporność czynna
Ludwik Pasteur begynn å lære		odkrycie m.in. zjawiska wywoływania chorób przez mikroorganizmy. wykazał, że to mikroorganizmy prowadzą fermentację i psucie się żywności i że mogą zostać zabite przez ciepło. Pasteryzacja. Opracował pierwszą szczepionkę (przeciw wściekliźnie)
Robert Koch begynn å lære		wykazał, że konkretna bakteria powoduje konkretną chorobę
Bacillus anthracis powodują begynn å lære		wąglik
Mycobacterium tuberculosis begynn å lære		gruźlicę
Ignacy Semmelweis begynn å lære		zalecił mycie rąk w celu zapobieżania przenoszenia patogenów
Joseph Lister begynn å lære		wprowadził początki aseptyki
Dmitri Ivanovsky begynn å lære		odkrył wirus mozaiki tytoniowej TMV, coś mniejszego niż bakterie – wirusy
Alexander Fleming begynn å lære		odkrył pierwszy antybiotyk
Dzięki rozwojowi immunologii begynn å lære		identyfikacja niektórych bakterii na podstawie serotypów, śledzenie źródła epidemii
Współczesnej mikrobiologia korzysta z osiągnięć begynn å lære		genetyki, metod molekularnych i inżynierii genetycznej
Rekombinowane DNA to DNA begynn å lære		złożone z nici pochodzących z 2 różnych źródeł
Paul Berg begynn å lære		wstawił zwierzęce DNA do DNA bakterii i bakteria zaczęła produkować zwierzęce białko
Na skalę przemysłową wytwarzane są: begynn å lære		- ludzka insulina - czynniki krzepnięcia dla chorych na hemofilię - interferony - hormony - witaminy i inne
Karol linneusz begynn å lære		ustanowił system nomenklatury naukowej
Każdy organizm na unikalną nazwę złożoną z 2 członów begynn å lære		Nazwa rodzaju i epitet określający gatunek
Gatunek begynn å lære		o grupa podobnych organizmów, które mogą się krzyżować między sobą, ale nie z osobnikami z innych grup i dawać płodne potomstwo
Taksonomia begynn å lære		nauka o klasyfikowaniu żywych organizmów
Takson begynn å lære		grupa organizmów na danym poziomie systemu klasyfikacji
Dlaczego nazwy podaje się w łacinie? begynn å lære		jest to język martwy
sp. begynn å lære		jeden, ale niezidentyfikowany gatunek
spp. begynn å lære		kilka gatunków w ramach tego samego rodzaju
Formica sp. begynn å lære		nieokreślony gatunek z rodzaju Formica
Bacillus spp. begynn å lære		kilka gatunków bakterii z rodzaju Bacillus
Numerem 1 opisane jest/są: begynn å lære		Protlisty
Numerem 2 opisane jest/są: begynn å lære		Fungi
Numerem 3 opisane jest/są: begynn å lære		Plantae
Numerem 4 opisane jest/są: begynn å lære		Animalia
ARCHAEA – ARCHAEBACTERIA begynn å lære		Prokarionty
ARCHAEA – ARCHAEBACTERIA begynn å lære		Brak peptydoglikanu w ścianach komórkowych
ARCHAEA – ARCHAEBACTERIA begynn å lære		Odmienna struktura lipidów w bł. komórkowych (są rozgałęzione i mają wiązania eterowe, a nie estrowe)
ARCHAEA – ARCHAEBACTERIA begynn å lære		Obecność intronów w niektórych genach
Organizmy metanogenne begynn å lære		(redukują CO2 za pomocą H2 dając CH4), mają specjalne koenzymy
Ekstremofile begynn å lære		(halofile, termofile, acidofile, alkalofile) żyją w środowiskach ekstremalnych
begynn å lære		1
Biota dzieli się na 3 domeny: begynn å lære		Bacteria (Eubacteria) • Archaea (Archaebacteria) - Bacteria i Archaea – Procaryota z gr. „nibyjądro” • Eukarya (Eukaryota) – gr. „prawdziwe jądro”
Królestwa: begynn å lære		Protisty • Grzyby • Rośliny • Zwierzęta
PROKARYOTA begynn å lære		jednokomórkowe
PROKARYOTA begynn å lære		wielkość 0,2-2 um średnicy, bywają większe
PROKARYOTA begynn å lære		brak jądra i jąderek, jest nukleoid, który nie jest odgraniczony od cytoplazmy żadną błoną
PROKARYOTA begynn å lære		materiał genetyczny stanowi genofor złożony z pojedynczej nagiej, kolistej cząsteczki DNA (w rejonie nukleoidu) i plazmidy
PROKARYOTA begynn å lære		brak organelli otoczonych błoną, centra energetyczne to skomplikowane mezosomy, brak cytoszkieletu i ruchu cytoplazmy, rybosomy 70S
ziarniak begynn å lære		micrococcus
dwoinka begynn å lære		diplococcus
czwórniak begynn å lære		tetracoccus
gronkowiec begynn å lære		staphylococcus
paciorkowiec begynn å lære		streptococcus
pakietowiec begynn å lære		sarcina
laseczka begynn å lære		bacillus
pałeczka begynn å lære		coccobacillus
maczugowiec begynn å lære		corynebacterium
przecinkowiec begynn å lære		vibrio
śrubowiec begynn å lære		spirillum
krętek begynn å lære		spirochaeta
formy gwieździste begynn å lære		np Stella
formy nitkowate begynn å lære		np sinice
formy prostokątne begynn å lære		np Haloarcula
formy pleomorficzne begynn å lære		np Mycoplasma
Na podłożach standardowych i w stałych warunkach hodowli komórki danego gatunku begynn å lære		mają zawsze określone kształty będący ich istotną cechą diagnostyczną
formy inwolucyjne begynn å lære		o zmienionych kształtach. Pojawiają się w okresie starzenia się bakterii
begynn å lære		Budowa bakterii
ŚCIANA KOMÓRKOWA KOM. BAKTERYJNEJ begynn å lære		elastyczna struktura nadająca komórce bakteryjnej określony kształt
ŚCIANA KOMÓRKOWA KOM. BAKTERYJNEJ begynn å lære		stanowi barierę ochronną przed czynnikami zewnętrznymi fizycznymi i chemicznymi, a także przed innymi mikroorganizmami
ŚCIANA KOMÓRKOWA KOM. BAKTERYJNEJ begynn å lære		pełni głównie funkcje mechaniczną, ogranicza objętość komórki bakteryjnej i chroni ją przed pęknięciem
ŚCIANA KOMÓRKOWA KOM. BAKTERYJNEJ begynn å lære		jest przepuszczalna dla licznych substancji niskocząsteczkowych i soli mineralnych
ŚCIANA KOMÓRKOWA KOM. BAKTERYJNEJ begynn å lære		charakterystyczny składnik ściany komórkowej bakterii to heteropolimer peptydoglikan (mureina)
w zależności od budowy ściany komórkowej oraz struktury przestrzennej peptydoglikanu ryróżniamy bakterie begynn å lære		gram-dodatnie, gram-ujemne, kwasooporne, bez ściany
peptydoglikan (mureina) jest złożony z długich nierozgałęzionych łańcuchów, w których na przemian występują cukrowce: begynn å lære		N-acetyloglukozamina (NAG) - kwas N-acetylomuraminowy (NAM) połączone wiązaniami β-1,4-glikozydowymi
Peptoglikanzbudowany jest z nierozgałęzionych łańcuchów, w których naprzemiennie występują begynn å lære		kwas acetylomuraminowy i N-acetyloglukozamina
PEPTYDOGLIKAN begynn å lære		peptyd + glikan
Trzon mureiny stanowią proste begynn å lære		nierozgałęzione łańcuchy glikanowe,
U bakterii gram-ujemnych tetrapeptyd zawiera kolejno: begynn å lære		-L-alanina -kwas D-glutaminowy -Kwas mezo-diaminopimelinowy (DAP) -D-alanina
DAP z jednego tetrapeptydu łączy się z D-Ala drugiego tworząc tzw begynn å lære		woreczek mureinowy
Proste, nierozgałęzione łańcuchy glikanowe begynn å lære		stanowią trzon mureiny
U bakterii gram-dodatnich tetrapeptyd zawiera: begynn å lære		L-alanina -D-glutamina -L-lizyna -D-alanina
Dla woreczka mureinowego bakterii Gram-dodatnich charakterystyczna jest obecność: begynn å lære		L-lizyny i mostków pentaglicynowych
N-acetyloglukozamina, kwas N-acetylomuraminowy, kwas mezo-diaminopimelinowy D-alanina begynn å lære		nie występują w komórkach roślin i zwierząt, co jest wykorzystywane w medycynie
Lizozym begynn å lære		enzym, występuje w łzach, komórkach układu immunologicznego, śluzie jamy nosowej i białku jaja.
Lizozym begynn å lære		Rozszczepia w mureinie wiązanie glikozydowe powodując jej rozpad na dwusacharydy NAG-NAM. Jest więc (N-acetylo)-muramidazą
Penicylina begynn å lære		niszczy głównie komórki bakteryjne gram-dodatnich, a także niektóre gram-ujemne. D
Penicylina begynn å lære		zaburza syntezę ściany komórkowej, poprzez zahamowanie tworzenia wiązań peptydowych w mostkach
u bakterii G+ występuje begynn å lære		około 40 warstw siatki mureinowej o grubości 20-80 nm
u bakterii G+ begynn å lære		peptydoglikan stanowi 30-70% suchej masy ściany komórkowej.
Pomiędzy łańcuchy peptydoglikanu wplecione są też begynn å lære		kwasy tejchojowe (Ta)
kwasy tejchojowe (Ta) o budowie zależnej od gatunku stanowią begynn å lære		warstwę plastyczną ściany komórkowej
Kwasy tejchojowe stanowią nawet begynn å lære		do 50% suchej masy ściany komórkowej bakterii G+
Kwasy tejchojowe (TA) begynn å lære		to łańcuchowe polimery złożone z 8-50 cząsteczek fosforanu gilcerolu lub fosforanu rybitolu
kwasy tejchojowe ściany begynn å lære		WTA
kwasy tejchuronowe begynn å lære		TUA
kwasy lipotejchojowe begynn å lære		LTA
Synteza kwasów tejchojowych wymaga begynn å lære		dużych ilości fosforu,
kwasy tejchuronowe - ich synteza wymaga obecności begynn å lære		jonów Mg2+
Kwasy lipotejchojowe (LTA) są złożone z łańcucha begynn å lære		kwasu tejchojowego oraz komponentu tłuszczowego (pochodnych glicerolu)
begynn å lære		Tak
Bardzo ważną rolę w ścianie komórkowej bakterii G+ pełnią begynn å lære		polisacharydy oraz białka
białka i powierzchniowe cukry są begynn å lære		silnymi antygenami,
zmienność struktury ściany odpowiada za zmienność serotypową begynn å lære		bakterii G+
Białka w ścianie komórkowej Gram+ begynn å lære		pełnić funkcję adhezynm enzymów i inwazyn. Mogą chronić bakterie przed zlizowaniem
U Gram- begynn å lære		Siatka mureiny jest jednowarstwowa
Gram- na zewnątrz ściany znajduje się dodatkowa błona, tzw. begynn å lære		błona zewnętrzna
Gram- Praktycznie jedyną funkcją warstwy mureiny komórek gram ujemnych jest begynn å lære		zapobieganie cytolizie wywołanej zmianami ciśnienia osmotycznego
Gram- Między błoną zewnętrzną a błoną cytoplazmatyczną znajduje się tzw begynn å lære		przestrzeń peryplazmatyczna
przestrzeń peryplazmatyczna begynn å lære		w niej „pływa” mureina, a także liczne enzymy
Lipoproteina Brauna begynn å lære		białko, jedno z liczniejszych w ścianie G-, tworzy mostki między peptydoglikanem, a błona zewnętrzną, stabilizuje ścianę wiążąc błonę zewnętrzną do peptydoglikanu
Lipopolisacharydy begynn å lære		są najbardziej efektywnymi endotoksynami bakterii,
Lipopolisacharydy begynn å lære		wywołującymi gorączkę i biegunkę!
Konsekwencją obecności błony zewnętrznej i lipoprotein Brauna jest wysoka (20-30%) begynn å lære		zawartość lipidów w ścianie komórkowej bakterii Gram
błona zewnętrzna Gram- zbudowana jest z begynn å lære		z fosfolipidów, licznych białek, lipoproteiny Brauna, lipopolisacharydu
Gram- Białka pełnią funkcje; begynn å lære		transportową, receptorową i enzymatyczną
LIPOPOLISACHARYD begynn å lære		O-swoistego łańcucha bocznego (antygen O), rdzenia oligosacharydowego, lipidu A
lipid A begynn å lære		jest właściwą endotoksyną uwalnianą w przewodzie pokarmowym gospodarza po śmierci komórek bakteryjnych
Składnikiem ściany komórkowej bakterii Gram- działającym jako toksyna na organizm gospodarza jest begynn å lære		lipopolisacharyd
Kwasy tejchojowe są typowe dla budowy ściany komórkowej begynn å lære		Bakterii Gram+
Lipoproteina Brauna jest składnikiem begynn å lære		Ściany komórkowej Gram-
begynn å lære		Tak
ŚCIANA KOMÓRKOWA BAKTERII KWASOOPORNYCH begynn å lære		Cienka, wewnętrzna warstwa petydoglikanu
ŚCIANA KOMÓRKOWA BAKTERII KWASOOPORNYCH begynn å lære		Do niej przyłączony jest arabinogalaktan, który z kolei połączony jest z wysokocząsteczkowymi kwasami mykolowymi. Do błony zakotwiczone są także długie łańcuchy lipoarabinomannanu
ŚCIANA KOMÓRKOWA BAKTERII KWASOOPORNYCH begynn å lære		Całość jest „przykryta” warstwą polipeptydową
WARSTWA POWIERZCHNIOWA „S-LAYER” begynn å lære		występuje zarówno u G+, jak i G-
WARSTWA POWIERZCHNIOWA „S-LAYER” begynn å lære		jednocząsteczkowa warstwa zbudowana z ciasno ułożonych cząsteczek białek lub glikoprotein, na zewnątrz komórki
ROLA „S-LAYER” begynn å lære		Stabilizacja mechaniczna, termiczna i osmotyczna ochrona przed czynnikami chemicznymi i biologicznymi rola w adhezji do komórek immobilizacja różnych cząstek zawiera enzymy o rozmaitych funkcjach odpowiada za ciepłooporność
Stablilizacja mechaniczna, termiczna, osmotyczna oraz ochronna to jedna z głównych funkcji: begynn å lære		Warstwy S
NUKLEOID + PLAZMID begynn å lære		Materiał genetyczny
Nukleoid to obszar komórki prokariotycznej będący begynn å lære		odpowiednikiem jądra komórkowego u Eukaryotwa
Nukleoid begynn å lære		nie jest oddzielony od cytoplazmy otoczką jądrową
genofor zawarty w nukleoidzie to begynn å lære		pojdeyńcza, kolista cząsteczka dwuniciowego DNA
Rybosomy u Prokaryota są mniejsze niż u begynn å lære		Eukaryota
Rybosomy u Prokaryota begynn å lære		mają niższą masę cząsteczkową i stałą sedymentacji Svedberga wynoszącą 70S, w porównaniu do 80S u Eukaryota.
niektóre antybiotyki begynn å lære		wybiórczo hamują syntezę białek na rybosomach 70S, nie wpływając na działanie rybosomów 80S
geny kodujące 16S rRNA zawierające wysoce konserwatywne sekwencje nukleotydów, begynn å lære		które są praktycznie niezmienne w obrębie gatunków bakterii i Archaea
SUBSTANCJE ZAPASOWE to begynn å lære		polisacharydy, tłuszcze, polifosforany, siarka
Substancje zapasowe begynn å lære		znajdują się one w komórce w postaci osmotycznie nieczynnej i są nierozpuszczalne w wodzie
do odkładania substancji zapasowych konieczne jest, begynn å lære		aby w podłożu były obecne składniki potrzebne do ich syntezy, a jednocześnie wzrost komórki musi być zatrzymany.
Substancje tłuszczowe: u wielu bakterii te kropelki zawierają begynn å lære		kwas poli-β-hydrijsymasłowy (PHB), poliester rozpuszczalny w chloroformie, nierozpuszczalny w eterze. PHB zbudowany jest z około 60 reszta kwasy β-hydroksymasłowego
Magnetosomy begynn å lære		zawierają magetyt Fe3O4, u niektórych bakterii wodnych, umożliwiają orientację i poruszanie się w polu magnetycznym
Pęcherzyki gazu begynn å lære		u wodnych bakterii, gł. sinic, pływanie góra-dół
Kryształy parasporalne begynn å lære		Kryształy u laseczek tworzących endospory, zawierają substancje toksyczne dla niektórych owadówparasporalne
Karboksysomy begynn å lære		u licznych bakterii autotroficznych, zawierają enzymy do wiązania CO2
Fikobilisomy begynn å lære		u sinicm zawierają fikobiliproteiny, barwniki pochłaniające światło
chlorosomy begynn å lære		u bakterii zielonych, zawierają tłuszcze, białko i bakteriochlorofili, pochłaniają światło
U Gram+, przetrwalnikujących laseczek na terenie cytoplazmy znajdują się substancje toksyczne dla niektórych owadów (insektycydy) Są to: begynn å lære		Kryształy Parasporalne
Aktywny ruch wywołany jest begynn å lære		rotacją wici/rzęsek.
Możliwy jest też ruch begynn å lære		ślizgowy
Taksje to: begynn å lære		Ruchy swobodne organizmów jednokomórkowych lub kolonijnych i komórek
begynn å lære		– taksje dodatnie
Taksje w stronę przeciwną do źródła bodźca begynn å lære		– taksje ujemne
zależnie od rodzaju bodźca wywołującego taksje wyróżnia się begynn å lære		fototaksje (światło) o termotaksje (ciepło) o chemotaksje (bodźce chemiczne) o magnetotaksje (pole magnetyczne)
Umiejscowienie i liczba rzęsek jest dla bakterii begynn å lære		cechą charakterystyczną i ma znaczenie taksonomiczne
dwurzęse (ditrychalne) begynn å lære		po jednej rzęsce na obu biegunach
amfitrychalne begynn å lære		Mają pęczek rzęsek na obu biegunach
Okrągłorzęse (perytrychalne) begynn å lære		rzęski rozmieszczone dookoła komórki lub na jej całej powierzchni
bezrzęse (atrychalne) begynn å lære		większość ziarniaków
jednorzęse (monotrychalne) begynn å lære		mają jedną biegunową rzęskę
czuborzęse (lofotrychalne) begynn å lære		mają pęczek rzęsek na jednym biegunie
schemat przedstawia kolejno od lewej: begynn å lære		perytrychalne, lofotrychalne, amfitrychalne
U krętków występuje tzw. begynn å lære		włókno osiowe, wić wewnętrzna
Zaczepione na jednym końcu komórki, niejako ją oplata begynn å lære		włókno osiowe
całe ciało krętka jest śrubowato skręcone przez specyficzne włókna osiowe begynn å lære		włókno to kurcząc się skraca śrubowato komórkę
Elementem strukturalnym u krętków odpowiedzialnym za ich zdolność do poruszania się jest: begynn å lære		włókno osiowe
Oprócz rzęsek, niektóre bakterie Gram ujemne mogą wytwarzać nitkowate, zakotwiczone w cytoplazmie wyrostki- begynn å lære		fimbrie
fimbrie zbudowane są z białka zwanego begynn å lære		piliną
Fimbrie ułatwiają przyczepianie się komórek do begynn å lære		podłoża
Grubsze wyrostki, zwane też ........ służą podczas procesu koniugacji do przenoszenia DNA. Są to puste rurki białkowe begynn å lære		pilami płciowymi
ROZMNAŻANIE BAKTERII jest to rozmnażanie - begynn å lære		bezpłciowe
bakterie rozmnażają się przez begynn å lære		prosty podział komórki
z 1 komórki macierzystej powstają begynn å lære		2 komórki potomne
podział komórki bakteryjnej jest znacznie prostszy niż begynn å lære		mitoza
n-ty podział, wzrost podwajający begynn å lære		2n
bakterie rozmnażają się w postępie begynn å lære		geometrycznym
czas generacji to czas begynn å lære		potrzebny do podwojenia liczby komórek
Przyrost liczby rozmnażających się bez ograniczeń bakterii można przedstawić begynn å lære		2n
begynn å lære		lag
begynn å lære		log
begynn å lære		stacjonarna
begynn å lære		zamierania
Przenoszenie dziedzicznych cech szczepu dawcy na szczep biorcy przez bezpośredni kontakt w parach to: begynn å lære		Koniugacja
Przekazanie cech genetycznych szczepom biorcy z pominięciem łączenia w pary, poprzez pobranie ze środowiska wolnego rozpuszczalnego DNA uzyskanego od dawcy to: begynn å lære		Transformacja
jest to proces przenoszenia fragmentu DNA z jednej komórki do drugiej przez bakteriofaga łagodnego (w czasie cyklu lizogenicznego) begynn å lære		Transdukcja
formy przetrwalne są formami rozwoju umożliwiającymi bakteriom begynn å lære		przeżycie warunków, które mogłyby być zabójcze dla normalnych postaci wegetatywnych
każda komórka może wytworzyć w swym wnętrzu tylko 1 begynn å lære		przetrwalnik
ODPORNOŚĆ PRZETRWALNIKÓW: begynn å lære		wysoka temperatura, niska temperatura, promieniowanie, wysuszanie, czynniki chemiczne
PRZETRWALNIKI begynn å lære		zawierają tylko 10-30% zawartości wody w kom. wegetatywnej, zawierają o około 40% więcej białka i prawie 4-krotnie mniej węglowodanów, charakterystycznym dla endospor związkiem jest kwas diplikolinowy, nie zawierają β-hydroksymaślanu
Endospory bakterii w porównaniu do komórek wegetatywnych begynn å lære		zawierają o około 40% więcej białka i prawie 4-krotnie mniej węglowodanów
BUDOWAPRZETRWALNIKA: najgrubsza warstwa osłony przetrwalnika, zbudowana z mureiny, ale z luźnych warstw o mniejszej liczbie mostków poprzecznych niż typowa ściana komórkowa. begynn å lære		Korteks
BUDOWA PRZETRWALNIKA: zbudowany jest z białka keratynopodobnego z wieloma mostkami disiarczkowymi. Jest nieprzepuszczalny zapewniając dużą oporność na antybiotyki, substancje chemiczne i środki dezynfekcyjne begynn å lære		Płaszcz
cytoplazma otoczona błoną cytoplazmatyczną, czyli protoplast przetrwalnika. Zawiera kwas dipikolinowy (DPA). DPA odpowiada za ciepłooporność begynn å lære		Rdzeń
zbudowana z murein begynn å lære		Ściana przetrwalnika
Egzosporium begynn å lære		błona lipoproteinowa
Od zawartości kwasu dipikolinowego w przetrwalnikach zależy ich odporność na begynn å lære		Wysoką temperaturę
Największą opornością na ciepło charakteryzują się begynn å lære		endospory

Mikrobiologia cz1 Bakterie

Du må logge inn for å legge inn en kommentar.

mer