→ Osoby Part Tre → Start læring / Last ned MP3 Flashcards

spørsmålet		svaret
peregrini mogli posługiwać się begynn å lære		prawem państwa którego byli obywatelami lub też ius gentium
cudzoziemcy będący wrogami wojennymi begynn å lære		nie mieli żadnych praw
osoby sui iuris begynn å lære		osoby niepodlegające niczyjej władzy w rodzinie
alieni iuris begynn å lære		osoby podlegające władzy zwierzchnika familijnego
na czele rodziny rzymskiej stał naczelnik domu begynn å lære		pater familias, którego władzy podlegała cała familia
actiones in rem begynn å lære		skargi które chroniły prawa pater familias
w czasach ustawy XII tablic władza pater familias była begynn å lære		mało zróżnicowana i nazywała się manus
prawo archaiczne nad dziećmi ojciec miał władzę zwaną begynn å lære		patria potestas
prawo archaiczne nad żoną (jeśli pozostawała pod jego władzą) mąż miał władzę zwaną begynn å lære		manus (pozostała dawna nazwa)
władza pater familias nad niewolnikami begynn å lære		dominica potestas
cała struktura rodziny w najstarszym prawie rzymskim opierała się na begynn å lære		podległości władzy pater familias
agnacja begynn å lære		rodzaj więzi wynikający z podległości władzy wspólnego przodka (jak ten przodek juz nie żyje to też bo kiedyś pozostawały mu podległe)
więź agnacyjna mogła powstać jedynie ze strony begynn å lære		ojca (tylko on mógł być dzierżycielem władzy w rodzinie)
dziecko np. niezrodzone z iustum matrimonim od chwili urodzenia było begynn å lære		osobą sui iuris i nie miało żadnych agnatów
więź agnacyjna mogła powstać w sposób sztuczny przez begynn å lære		przysposobienie oraz conventio in manum
osoby alieni iuris mogły się stać osobami sui iuris w sposób begynn å lære		naturalny (śmierć pater familias i wtedy dalej agnaci) lub sztuczny (przez emancipatio, zerwanie więzi agnacyjnej)
emancipatio begynn å lære		uwolnienie spod władzy ojcowskiej
emancipatio zrywało begynn å lære		więź z rodziną agnacyjną
po śmierci pater familias osobami sui iuris stawali się begynn å lære		wszyscy członkowie rodziny dotychczas bezpośrednio podlegający władzy zmarłego, niezależnie od płci
pokrewieństwo kognacyjne begynn å lære		krewnymi względem siebie pozostają osoby, w których żyłach płynie krew wspólnych przodków
osoby spokrewnione w lini prostej begynn å lære		wszystkie pochodzą bezpośrednio lub pośrednio jedna z drugiej
osoby spokrewnione w lini bocznej begynn å lære		nie pochodzą jedna z drugiej ale mają wspólnego przodka
krewni wstępni begynn å lære		ascendenci
krewni wstępni to begynn å lære		rodzice, dziadkowie, pradziadkowie, zarówno po stronie ojca jak i matki
krewni zstępni begynn å lære		descendenci
krewni zstępni do begynn å lære		dzieci, wnukowie, prawnukowie, zarówno w lini męskiej jak i żeńskiej
stopień pokrewieństwa oblicza się według begynn å lære		liczby urodzeń
powinowactwo begynn å lære		stosunek powstały w wyniku zawarcia małżeństwa między jednym z małżonków a krewnymi drugiego (stopni powinowactwa w Rzymie nie obliczali)
osoby alieni iuris w zasadzie nie mogły begynn å lære		mieć swojego majątku, wszystko co nabywały nabywały dla pater familias
w zakresie prawa majątkowego w pełni podmiotami praw i obowiązków mogły być begynn å lære		tylko osoby sui iuris
synowie alieni iuris mogli posiadać peliculum, dzięki któremu otrzymywali begynn å lære		zdolność prawną
zdolność prawna/podmiotowość prawna begynn å lære		możność bycia podmiotem praw i obowiązków
w prawie publicznym synowie będący pod patria potestas mogli begynn å lære		sprawować najwyższe urzędy w państwie (nie istniało w prawie publicznym pojęcie osoby alieni iuris)
zdolność prawną w prawie prywatnym można było nabyć begynn å lære		bądź z chwilą urodzenia (gdy ojciec dziecka nie żył) bądź z chwilą wyjścia spod patria potestas
zdolności prawnej majątkowej nie mieli begynn å lære		niewolnicy, nieobywatele i osoby alieni iuris (z wyjątkiem synów mających peliculum...)
zdolność majątkowa zależała od 3 status: begynn å lære		libertatis, civitatis, familiae; wolny obywatel rzymski sui iuris
dla ochrony praw dziecka poczętego ustanawiano begynn å lære		specjalnego kuratora
zdolność prawną traciło się begynn å lære		poprzez śmierć ale także na skutek utraty dotychczasowego status (poprzez stanie się osobą alieni iuris, utratę obywatelstwa czy wolności)
capitis deminutio begynn å lære		uszczuplenie praw, każda zmiana status
capitis deminutio maxima begynn å lære		następowało gdy ktoś tracił równocześnie obywatelstwo i wolność
capitis deminutio media begynn å lære		zachodziło przy utracie obywatelstwa z zachowaniem wolności
capitis deminutio minima begynn å lære		zachodziło kiedy przy zachowaniu wolności i obywatelstwa zmieniało się swoją pozycję w rodzine
ius postliminii begynn å lære		prawo powrotu, obywatel rzymski który powrócił z niewoli u wrogów odzyskiwał wszystkie prawa które posiadał przed popadnięciem w niewolę (nie odzyskiwał posiadania oraz nie odżywało jego małżeństwo)
fictio legis corneliae begynn å lære		fikcja, że obywatel zmarł w chwili dostania się do niewoli wroga jako osoba wolna
osoba prawna begynn å lære		podmiotowość prawna jako zespół osób
pojęcie zdolności prawnej kształtowało się w odniesieniu do begynn å lære		gmin, stowarzyszeń (co najmniej 3 osoby), kolonii
fiscus begynn å lære		majątek państwowy pozostawiony do dyspozycji cesarza, zaczął się wykształcać w pryncypacie
aerarium begynn å lære		skarb państwa należący do narodu rzymskiego

osoby part Tre

Du må logge inn for å legge inn en kommentar.

mer