osoby part uno

 0    57 fiche    Mounde
laste ned mp3 Skriv ut spille sjekk deg selv
 
spørsmålet język polski svaret język polski
wszyscy ludzie dzielą się na
begynn å lære
wolnych i niewolników
niewolnicy byli traktowani jako
begynn å lære
rzeczy osoby
servus
begynn å lære
niewolnik
niewolnikiem można się było stać
begynn å lære
na skutek urodzenia w niewoli, albo popadnięcia w niewolę
pierwotnie niewolnicy rekrutowali się głównie z
begynn å lære
pierwotnie niewolnicy rekrutowali się gł på polsk
jeńców wojennych, stąd nazwa (od servare ci którzy nie zostali zabici ale zachowani przy życiu)
favor libertatis
begynn å lære
od II III wieku wystarczyło, że niewolnica choć przez moment w czasie ciąży była osobą wolną, by dziecko zrodzone z tej ciąży uważano za wolne
w czasach archaicznych niewolnikiem stawał się
begynn å lære
niewypłacalny dłużnik na skutek sprzedania go poza teren państwa rzymskiego (trans Tiberim) oraz osoba porwana przez korsarzy a później osoba skazana na dożywotnią pracę w kopalni
w prawie prywatnym niewolnik
begynn å lære
nie miał żadnych uprawnień, był zrównany z rzeczą
niewolnik a majątek
begynn å lære
traktowany jako rzecz nie mógł w świetle prawa mieć własnego majątku
peculium
begynn å lære
majątek do swobodnego zarządzania, który właściciele powierzali niewolnikom
właścicielem peculium był
begynn å lære
właściciel niewolnika
w świetle ius civile właściciel nie odpowiadał
begynn å lære
za długi kontraktowe niewolnika
jeśli niewolnik nabył coś to nabyta rzecz
begynn å lære
przechodziła do majątku właściciela niewolnika
niewolnik zaciągał tylko
begynn å lære
zobowiązanie naturalne
jeśli niewolnik coś kupował to
begynn å lære
kupował rzecz do majątku właściciela
delikty
begynn å lære
przestępstwa prawa cywilnego
właściciel mógł się uwolnić od odpowiedzialności za delikty niewolnika poprzez
begynn å lære
wydanie poszkodowanemu sprawcy czynu w drodze mancypacji (noxae datio)
odpowiedzialność noksalna
begynn å lære
odpowiedzialność za delikty niewolników lub osób będących pod władzą pater familias
za delikt popełniony przez niewolnika (czy alierni iuris) odpowiadał ten
begynn å lære
kto był właścicielem aktualnie, nie to kto miał niewolnika w chwili popełnienia deliktu.
jeśli sprzedawca niewolnika nie poinformował kupującego o możliwej odpowiedzialności noksalnej
begynn å lære
odpowiadał wobec nabywcy za wadę „towaru”
niewolnik za przestępstwa prawa publicznego
begynn å lære
odpowiadał samodzielnie
contubernium
begynn å lære
faktyczne związki między niewolnikami, nie mogli brać ślubu, nie rodziły żadnych skutków prawnych
dzieci zrodzone z contubernium
begynn å lære
nie były z nikim spokrewnione, nawet z ojce, n
dzieci zrodzone z contubernium były niewolnikami należącymi do
begynn å lære
właściciela matki
prawo klasyczne przyjęło pogląd, że faktyczne pokrewieństw
begynn å lære
należy brać pod uwagę przy ocenie możności zawarcia małżeństwrza po wyzwoleniu.
prawo justyniańskie przyjęło możliwe pokrewieństwo wśród niewolników za podstawę
begynn å lære
dziedziczenia
właściciel miał wobec niewolnika do czasów Justyniana praw
begynn å lære
życia i śmierci
ius vitae ac necis
begynn å lære
prawo życia i śmierci
wolnourodzeni
begynn å lære
ci, którzy urodzili się wolni
liberi
begynn å lære
wolnourodzeni
wyzwoleńcy
begynn å lære
niewolnicy otrzymujący wolność
od czasów Augusta sytuacja wyzwoleńców zależała od tego czy
begynn å lære
po wyzwoleniu stawali się obywatelami rzymskimi, Latynami czy tzw. perigrini dediticii
formalne sposoby wyzwolenia
begynn å lære
manumissio testamento, censu, vindicta
maumissio testamentaria directa
begynn å lære
bezpośrednie wyzwolenie w testamencie, poprzez umieszczenie sformułowania nadającego niewolnikowi wolność. Niewolnik otrzymywał wolność z chwilą objęcia spadku przez spadkobiercę testamentowego.
fideicomissum libertatis
begynn å lære
wyzwolenie niewolnika w sposób powierniczy przez fideikomis wolności; testator kierował do swego spadkobiercy lub zapisobiorcy prośbę o dokonanie wyzwolenia niewolnika
manumissio censu
begynn å lære
właściciel niewolnika prosił cenzora (podczas sporządzania spisu obywateli, które odbywały się co 5 lat) o umieszczenie imienia niewolnika na liście obywateli
manumissio vindicta
begynn å lære
właściciel niewolnika szedł z nim do pretora i tam przeprowadzał postępowanie oparte na procedurze zwanej in iure cessio.
manumissio in ecclesia
begynn å lære
wyzwolenie dokonane w kościele wobec biskupa i wiernych gminy
rodzaje wyzwolenia w sposób nieformalny
begynn å lære
1. inter amicos 2. per epistulam 3. per mensam
inter amicos
begynn å lære
wyzwolenie w gronie przyjaciół
per epistulam
begynn å lære
wyzwolenie przez napisanie listu
per mensam
begynn å lære
wyzwolenie przez posadzenie niewolnika przy uczcie biesiadnej
nieformalne wyzwolenia dawały niewolnikowi tylko
begynn å lære
faktyczną a nie prawną wolność
początkowo niewolnik wyzwolony w sposób nieformalny mógł być
begynn å lære
przywrócony do stanu niewoli (vindicatio in servitutem) przez właściciela w każdym momencie
wyzwoleniec wyzwolony w sposób nieformalny mógł prosić o ochronę
begynn å lære
pretora. (wyzwoleniec pretorski)
Lex Iunia
begynn å lære
19 r.n.e. wyzwoleńcy nieformalni (lub niemający 30 lat) stawali się Latynami juniańskimi
latyni juniańscy
begynn å lære
upośledzona z prawnego punktu widzenia kategoria osób, ich status był wzorowany na prawach Latynów kolonialnych
latyni juniańscy za życia byli uważani za
begynn å lære
osoby wolne, ale po śmierci ich majątek przypadał byłym właścicielom, tak jak majątek zarządzany przez niewolników
Lex Iunia zakazywała
begynn å lære
latynom juniańskim sporządzania testamentu i nabywania czegokolwiek na podstawie testamentu
przejście latynów juniańskich do kręgu cives (czyli zrównanie z wyzwoleńcami formalnymi)
begynn å lære
było dość łatwe
latyn juniański mógł stać się obywatelem rzymskim jeżeli
begynn å lære
udowodnił, że podjął za żonę obywatelkę rzymską lub latynkę i miał z nią roczne dziecko lub jeżeli odbył kilkuletnią służbę wojskową w straży miejskiej w Rzymie
peregrini dediticii
begynn å lære
sytuacja tych wyzwoleńców była najgorsza
do kategorii peregrini dediticii należały osoby które przed wyzwoleniem były
begynn å lære
krępowane więzami w celu ukarania lub którym wypalono piętno czy doświadczono torturami oraz ci, którzy walczyli na arenie lub z dzikimi zwierzętami
peregrini dediticii nie mogli
begynn å lære
stać się obywatelami rzymskimi, nie mogli przebywać w Rzymie lub w obrębie setnego kamienia milowego od Rzymu (wtedy ponownie stawali się niewolnikami), nie mogli sporządzać testamentu ani nabywać niczego z testamentu
latini iuniani i peregrini dediticii zostali zrównani z wyzwoleńcami formalnie dopiero dzięki
begynn å lære
konstytucjom Justyniana
Lex Fufia Caninia (2 rok p.n.e.)
begynn å lære
odnosiła się do wyzwoleń w testamencie, ograniczała liczbę wyzwalanych niewolników w zależności od stanu posiadania właściciela. Górną granicą wyzwoleń w testamencie była liczba 100 niewolników
lex Aelia Sentia (4 r.n.e.)
begynn å lære
postanowienia dotyczące ograniczeń wieku tak wyzwalanego jak i wyzwalającego.

Du må logge inn for å legge inn en kommentar.