Ziemia we Wszechświecie, dział 2, geografia, klasa 1 liceum

 0    73 fiche    konopkaiga3
Skriv ut spille sjekk deg selv
 
spørsmålet svaret
galaktyka
begynn å lære
ogromne skupiska gwiazd i materii międzygwiazdowej poruszające się wokół wspólnego ośrodka masy.
współczesne poglądy na temat budowy wszechświata
begynn å lære
składa się w 5% z materii emitującej światło i w reszcie z ciemnej materii i ciemnej energii.
powstanie wszechświata
begynn å lære
13,8 mld lat temu, teoria Wielkiego Wybuchu
teoria Wielkiego Wybuchu
begynn å lære
według niej materia i energia były początkowo skocentrowane w jednym punkcie o dużej gęstości, a następnie zaczęły się rozszerzać. Proces ten nadal trwa.
II p.n. e Hipparch
begynn å lære
katalog gwiazd
1609-19, Jan Kepler
begynn å lære
3 prawa ruchu planet wokół słońca,
1929 Edwin Powell Hubble
begynn å lære
rozszerzanie wszechświata,
1976
begynn å lære
lądowniki na Marsie,
radioteleskopy
begynn å lære
umożliwiają obserwację obiektów, które są nie widoczne gołym okiem przez wysyłanie fal radiowych.
stacja kosmiczna
begynn å lære
statek załogowy na orbicie ziemskiej na którym robione są badania
sondy
begynn å lære
bezzałogowe statki kosmiczne, wysyłane w bardziej oddalone regiony
sztuczne satelity
begynn å lære
bezzałogowe statki, które są umieszczane na orbitach ciał niebieskich
lądowniki i łaziki
begynn å lære
sondy lub statki kosmiczne, które umożliwiają badanie powierzchni ciała niebieskiego
misje załogowe
begynn å lære
przeprowadzają eksperymenty, które byłyby niemożliwe na Ziemi
znaczenie badań kosmicznych
begynn å lære
rozwój GPS, lepsze tworzenie map, lepsze prognozy pogody,
gwiazdozbiory nieba pólnocnego
begynn å lære
88 gwiazdozbiorów
Skład Układu Słonecznego
begynn å lære
Słońce, powiązane z nim grawitacyjnie mniejsze ciała niebieskie oraz materia pyłowo-gwiazdowa wypełniająca przestrzeń międzyplanetarną. Zaczął się formować około 4,6 mld lat temu z obłoku materii międzygwiazdowej
Słońce
begynn å lære
99,87% masy Układu Słonecznego. Emituje światło i ciepło dzięki reakcjom termojądrowym w jego wnętrzu
planety (z czego powstały)
begynn å lære
pył kosmiczny i gazy złączone w jedną substancję po 100mld lat
planety (definicje)
begynn å lære
ciała niebieskie, które: krążą wokół Słońca, mają wystarczającą masę, by osiągnąć kulisty kształt, oczyściły sąsiedztwo z innych obiektów
planety grupy ziemskiej
begynn å lære
Merkury, Wenus, Ziemia, Mars. krótszy czas obrotu wokół słońca, dłuższy czas obrotu wokół własnej osi, mało lub 0 księżycy
Planety Olbrzymy
begynn å lære
Jowisz, Saturn, Uran, Neptun. dłuższy czas obrotu wokół słońca, krótszy czas obrotu wokół własnej osi, dużo księżycy
ciała niebieskie tworzące układ słoneczny
begynn å lære
planety, planety karłowate, planetoidy, asteroidy, komety, meteroidy, meteory, meteoryty, księżyce
planety karłowate
begynn å lære
są mniejsze i nie mają oczyszczonych orbit
merkury
begynn å lære
najmniejsza planeta, różnice temperatury między półkulami
Wenus
begynn å lære
najjaśniejsze ciało po słońcu i księżycu, które można zaobserwować gołym okiem. Gęsta atmosfera, ma globalne ocieplenie
Mars
begynn å lære
najchłodniejsza planeta grupy ziemskiej, 2 księżyce. Duże dobowe zmiany temperatury
Jowisz
begynn å lære
największy, 95 księżycy, silne wiatry
Saturn
begynn å lære
drugi pod względem wielkości, najmniejsza gęstość materii, pierścienie utworzone z lodu i skał
Uran
begynn å lære
zielonkawy kolor przez metan, małe wahania temperatur między półkólami
Neptun
begynn å lære
kolor dzięki metanowi, najsilniejsze wiatry
pas główny planetoid
begynn å lære
między planetami grupy ziemskiej i olbrzymami
pas Kuipera
begynn å lære
pas planetoid za Neptunem
planetoidy
begynn å lære
niewielki obiekty o średnicy nie większej niż 1000km
komety
begynn å lære
małe ciała niebieskie krążące wokół słońca. Składają się z lodu, zamrożonych gazów i okruchów skalnych. Składa się z jądra, komy i warkocza
meteroidy
begynn å lære
okruchy skalne mające do 10m średnicy. Kiedy wpadają w atmosferę, stają się meteorami, a jeśli dolecą do powierzchni Ziemi - meteorytami
Księżyce
begynn å lære
satelity naturalne, ciała niebieskie krążące wokół niektórych planet, planet karłowatych lub planetoid
Zaćmienie Słońca
begynn å lære
ziemia, księżyc, słońce
fazy księżyca
begynn å lære
nów, rosnący sierp, pierwsza kwadra, rosnący garb, pełnia, malejący garb, ostatnia kwadra, malejący sierp, nów
doba gwiazdowa
begynn å lære
rzeczywisty czas pełnego obrotu ziemi. Zawsze odbywa się z zachodu na wschód
doba słoneczna
begynn å lære
24h
prędkość kątowa
begynn å lære
w ciągu godziny następuje obrót o 15 stopni, dotyczy wszystkich punktów na ziemi
prędkość liniowa
begynn å lære
zmienna i zależy od szerokości geograficznej. Największa na równiku
Konsekwencje ruchu wokół własnej osi
begynn å lære
występowanie dni i nocy, pozorny ruch słońca i innych ciał niebieskich, siła Coriolisa, spłaszczenie Ziemi przy biegunach, różnice czasu na Ziemi
widnokrąg
begynn å lære
linia pozornego styku terenu widziana przez obserwatora ze sklepieniem niebieskim
siła Coriolisa
begynn å lære
działa na ciała poruszające się w pobliżu jej powierzchni. Powoduje, że kierunek ruchu ciała jest odchylany w prawo na półkuli północnej i w lewo na południowej
pływy
begynn å lære
cykliczne podnoszenie się i opadanie poziomu mórz i oceanów wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym Księżyca i Słońca oraz ruchem obrotowym Ziemi.
czas oparty na ruchu Słońca
begynn å lære
czas prawdziwy słoneczny
czas średni słoneczny
begynn å lære
czas wyznaczany przez słońce średnie, czyli fikcyjny obiekt, którego wyobrażony ruch odbywa się ze stałą prędkością wokół płaszczyzny równika.
przesilenie letnie
begynn å lære
21 czerwca
równonoc wiosenna
begynn å lære
20 marca
równonoc jesienna
begynn å lære
22 września
przesilenie zimowe
begynn å lære
21 grudnia
5 stref oświetlenia ziemi
begynn å lære
1 międzyzwrotnikowa, 2 umiarkowane, 2 podbiegunowe
deklinacja słońca w stopniach
begynn å lære
przesilenie letnie 23`26', równonoc 0`, przesilenie zimowe -23`26'
II w n. e Klaudiusz Ptolemeusz
begynn å lære
geocentryczność
1543 Kopernik
begynn å lære
heliocentryczność
początek XVII w Galileusz
begynn å lære
plamy na słońcu, pierścienie Saturna, księżyce Jowisza,
1687 Isaac Newton
begynn å lære
teoria grawitacji
XVII w. Jan Heweliusz
begynn å lære
mapy Księżyca, atlas nieba,
1905,1916 Einstein
begynn å lære
szczególna i ogólna teoria względności
1957
begynn å lære
pierwszy satelita
1961 Juri Garagin
begynn å lære
1 człowiek w kosmosie
1969 Neil Armstrong,
begynn å lære
1 człowiek na księżycu
1992
begynn å lære
Aleksander Wolszczan, odkrycie 1 planety poza układem słonecznym
2014
begynn å lære
1 lądownik na jądrze komety.
wzory na przesilenie letnie, sposób 1
begynn å lære
rak: h = 90 - x +23'36 równik: h = 90 + x - 23'26 południowa: h = 90 - x - 23'26
wzory na przesilenie zimowe sposób 1
begynn å lære
północna: h = 90 - x - 23'26 równik-koziorożec: h = 90 + x - 23'26 podbiegunowe h = 90 - x + 23'26
wzory na równonoc (wszystkie sposoby)
begynn å lære
1) h = 90 - x 2) N = + i S = - h = + x 3) h = 90 - x
wzory na przesilenie letnie sposób 2
begynn å lære
N = + i S = - hgn = 90 + x - 23'26 2) hgs - x + 23'26 - 90
wzór na przesilenie zimowe sposób 2
begynn å lære
N = + i S = - 1) hgn = 90 + x + 23'26 2) hgs = 90 - x - 23'26
wzór na przesilenie letnie sposób 3
begynn å lære
h = 90 - a gdzie a = x - 23'26
wzór na przesilenie zimowe sposób 3
begynn å lære
h = 90 - a gdzie a = x + 23'26

Du må logge inn for å legge inn en kommentar.